„Intruz”- Stephenie Meyer – recenzja

Wyobraź sobie świat, w którym Twoje ciało nie należy już tylko do Ciebie. Świat, gdzie intruz, byt z odległej galaktyki, zamieszkuje Twoje myśli, uczucia, przejmuje kontrolę nad każdym ruchem, podczas gdy Ty – prawdziwy gospodarz – stajesz się jedynie cichym echem we własnej głowie. Brzmi jak koszmar? Taki właśnie świat przedstawia Stephenie Meyer w swojej powieści „Intruz”. Choć autorka znana jest głównie ze swojej wampirycznej sagi, w tej książce porzuca mroczne zaułki Forks na rzecz rozległych pustkowi opanowanej Ziemi, oferując historię science fiction z głęboko humanistycznym przesłaniem. „Intruz” to nie tylko opowieść o inwazji obcych, ale przede wszystkim o skomplikowanej naturze człowieczeństwa, o miłości, poświęceniu i poszukiwaniu własnej tożsamości w najbardziej ekstremalnych warunkach. Przygotujcie się na literacką podróż, która zmusi Was do zastanowienia, co tak naprawdę czyni nas ludźmi i czy miłość jest w stanie pokonać każdą barierę – nawet tę międzygatunkową i międzyświadomościową.

Akcja powieści rozgrywa się na Ziemi, która została niemal całkowicie skolonizowana przez gatunek obcych istot zwanych „duszami”. Dusze to pasożytnicze byty energetyczne, które wnikają do ciał swoich żywicieli – w tym przypadku ludzi – przejmując nad nimi pełną kontrolę i zastępując ich świadomość własną. Proces ten jest zazwyczaj bezbolesny dla żywiciela (choć nieodwracalny w sensie przejęcia władzy nad ciałem), a dla dusz stanowi formę życia i rozwoju w różnych światach. Dusze postrzegają swoją inwazję jako akt pokojowego podboju i udoskonalenia, ponieważ w przeciwieństwie do ludzi, są z natury łagodne, pozbawione agresji, przemocy i kłamstwa. W ich wizji nowy świat to utopia harmonii i spokoju. Jednak dla nielicznych pozostałych przy życiu ludzi jest to unicestwienie ich gatunku, wymazanie ich indywidualności i tożsamości.

Główną bohaterką powieści jest Melanie Stryder, jedna z ostatnich wolnych ludzi, zdeterminowana i walcząca o przetrwanie w postapokaliptycznym świecie. Niestety, w końcu zostaje schwytana przez Tropicieli – dusze zajmujące się wyłapywaniem ukrywających się ludzi. W jej ciało zostaje wprowadzona dusza o imieniu Wagabunda. Wagabunda jest doświadczoną podróżniczką, która żyła już na wielu planetach i w wielu ciałach. Spodziewa się, że przejęcie kontroli nad ludzkim ciałem Melanie przebiegnie gładko, tak jak zawsze. Jednak ludzka świadomość Melanie okazuje się być niezwykle silna i nie zamierza zniknąć bez walki. Ku zdziwieniu Wagabundy i Tropicieli, Melanie nadal istnieje w swoim umyśle, stanowiąc wewnętrzny głos, który nieustannie się jej sprzeciwia, kłóci się z nią i – co najważniejsze – dzieli się wspomnieniami.

Ten niezwykły, wymuszona symbioza tworzy fascynującą dynamikę. Melanie i Wagabunda dzielą jedno ciało, ale mają dwie odrębne świadomości i osobowości. Konflikt między nimi jest centralnym punktem pierwszych rozdziałów. Melanie, pełna gniewu i rozpaczy, próbuje odzyskać kontrolę nad swoim ciałem i umysłem. Wagabunda, początkowo zdezorientowana i zaniepokojona tą nietypową sytuacją, stara się zrozumieć swojego ludzkiego żywiciela. W miarę jak Wagabunda zagłębia się we wspomnienia Melanie, zaczyna doświadczać jej emocji – miłości do młodszego brata, Jamiego, i do swojego ukochanego mężczyzny, Jareda. Te uczucia, obce spokojnej naturze dusz, zaczynają wpływać na Wagabundę, budząc w niej empatię i współczucie dla ludzkiego losu. Pod wpływem silnej woli Melanie i jej tęsknoty za bliskimi, Wagabunda podejmuje bezprecedensową decyzję. Postanawia odnaleźć Jareda i Jamiego, kierując się wspomnieniami Melanie. Wyrusza w niebezpieczną podróż przez pustkowia, podążając za śladami ludzkiego oporu. Ta wyprawa prowadzi ją do ukrytej społeczności ludzkich rebeliantów, żyjących w jaskiniowym schronieniu pod dowództwem wuja Melanie, Jeba. Przybycie Wagabundy, a właściwie Melanie z „intruzem” w środku, wywołuje w ludzkiej kolonii wrogość i strach. Dla tych, którzy stracili swoich bliskich na rzecz dusz, Wagabunda jest wrogiem, którego należy unicestwić, niezależnie od tego, że rezyduje w ciele Melanie. Większość chce ją zabić. Jednak Jeb, pragmatyczny i dalekowzroczny przywódca, widzi w tej sytuacji coś więcej niż tylko zagrożenie. Jest w nim iskra ciekawości i chęci zrozumienia „wroga”. Co więcej, obecność Melanie w jej własnym ciele jest dla niego nadzieją.

Stephenie Meyer w „Intruzie” porusza wiele głębokich tematów. Najważniejszym z nich jest tożsamość – co ją kształtuje? Czy jest to ciało, umysł, wspomnienia, czy może coś więcej? Autorka zmusza nas do zastanowienia się, co oznacza być człowiekiem – czy to nasza zdolność do odczuwania silnych emocji, w tym tych negatywnych jak gniew i strach, czy może nasza unikalność i indywidualność? Książka eksploruje także temat empatii i współczucia, pokazując, że nawet najbardziej odmienne istoty mogą znaleźć wspólny język i zrozumienie, jeśli tylko się na to otworzą. Miłość jest przedstawiona w różnych formach – od braterskiej, przez romantyczną, po miłość, która przekracza granice gatunku i formy fizycznej. Pojawia się także kwestia moralności inwazji i kolonizacji z perspektywy najeźdźcy, który uważa, że działa dla dobra podbitych. Styl pisania Stephenie Meyer w „Intruzie” jest płynny i przystępny, choć momentami, zwłaszcza w wewnętrznych monologach Wagabundy, pojawiają się bardziej filozoficzne refleksje. Autorka zgrabnie przeplata dynamiczne momenty ucieczki i konfrontacji z intymnymi scenami rozwoju relacji między bohaterami. Perspektywa Wagabundy, która poznaje ludzki świat i jego emocje od środka, jest intrygująca i pozwala spojrzeć na ludzkość z dystansu, dostrzegając zarówno jej piękno, jak i wady.

„Intruz” Stephenie Meyer to więcej niż tylko kolejna opowieść o inwazji obcych. To przemyślana, choć niepozbawiona wad, eksploracja ludzkiej natury, tożsamości i miłości w świecie, który stracił swoje dawne oblicze. Książka, mimo swojego młodzieżowego rodowodu , porusza uniwersalne tematy, które mogą zainteresować czytelników w różnym wieku. Choć fani „Zmierzchu” znajdą tu charakterystyczny dla autorki styl skupiony na relacjach i emocjach, „Intruz” oferuje świeże spojrzenie na gatunek science fiction, stawiając pytania, które pozostają w głowie długo po zakończeniu lektury. To pozycja warta przeczytania dla tych, którzy szukają historii łączącej elementy fantastyki, romansu i głębszej refleksji nad kondycją ludzką.

O książce:

Tytuł: Intruz
Tytuł oryginału: The Host
Autor: Stephenie Meyer
Tłumaczenie: Łukasz Witczak
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Data premiery: 2013-04-03
Liczba stron: 568
Gatunek: Fantastyka 

Sprawdź, gdzie kupić: