Muzeum Witolda Gombrowicza we Wsoli ogłosiło nominacje do dziesiątej, jubileuszowej edycji Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza. Nagroda ta, przyznawana za debiut prozatorski, czyli pierwszą lub drugą książkę danego autora, niezmiennie budzi duże zainteresowanie w polskim świecie literackim. W tym roku o to prestiżowe wyróżnienie ubiegało się blisko sto tytułów.

Kapituła, w skład której wchodzą wybitni literaturoznawcy, pisarze i krytycy – pod przewodnictwem Ewy Graczyk oraz w składzie: Anna Kałuża, Zofia Król, Zbigniew Kruszyński, Józef Olejniczak, Piotr Sadzik i Justyna Sobolewska, a także sekretarz Tomasz Tyczyński – ogłosiła nazwiska nominowanych podczas 47. Radomskiej Wiosny Literackiej.

Nominowani do Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza:

Barbara Elmanowska, „Woliera”, Wydawnictwo J (więcej o książce)
Joanna Mazur, „Ciepło-zimno”, Wydawnictwo Seqoja Ewa Klimek (więcej o książce)
Monika Muskała, „Rondo Rodeo”, Nisza (więcej o książce))
Katarzyna Sobczuk, „Mała empiria”, Dowody (więcej o książce)
Maciej Wnuk, „Miejsca odległe”, Biuro Literackie (więcej o książce)

Tegoroczna edycja konkursu wprowadziła istotne zmiany w regulaminie. Nagroda jest teraz trzyetapowa. Już w kwietniu kapituła ogłosiła tzw. krótką listę, na której znalazło się 19 tytułów. Jak wyjaśnił Tomasz Tyczyński, celem było rekomendowanie czytelnikom szerszego grona wartościowych książek. Członek kapituły, Piotr Sadzik, z zadowoleniem odnotował obecność na liście wydawnictw mniej znanych, których książki mogłyby umknąć uwadze krytyków. Józef Olejniczak podkreślał zaś, że debiuty literackie dowodzą ofensywnego charakteru współczesnej literatury polskiej. Ewa Graczyk zwróciła uwagę na coraz bardziej płynne granice literatury i obecność w niej „narastającej grozy”, będącej odzwierciedleniem współczesnych lęków.

Laureat lub laureatka Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza otrzyma nagrodę finansową w wysokości 40 000 złotych. Wszyscy nominowani również otrzymają nagrody pieniężne w wysokości 5 000 zł. Dodatkowo, jury przyzna wyróżnienie w postaci miesięcznej rezydencji literackiej w Vence na południu Francji, miejscu, gdzie Witold Gombrowicz spędził ostatnie lata życia.

Nazwisko zwycięzcy lub zwyciężczyni poznamy we wrześniu, podczas festiwalu „Opętani Literaturą”, który tradycyjnie odbędzie się w Radomiu i Wsoli.

Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza została ustanowiona w 2015 roku przez samorząd Radomia, a po raz pierwszy przyznano ją rok później. Jej organizatorami są Prezydent Radomia oraz Muzeum Witolda Gombrowicza. Honorowy patronat nad konkursem sprawuje Rita Gombrowicz.

źródło: muzeumgombrowicza.pl

Więcej o książkach:

„Woliera” – Barbara Elmanowska

Wydawnictwo: J

Opis: Bohaterka, Anka, po rozstaniu ze swoją partnerką wyjeżdża do małej nadmorskiej osady. Tam dokonuje wiwisekcji swojego związku i swojej przeszłości. Co ją ukształtowało? Jakie relacje? Jakie doświadczenia? „Woliera” to portret psychologiczny, misterna mozaika codzienności i retrospekcji. To opowieść o fotografii i surowej przyrodzie Bałtyku, o miłości i cierpieniu, o tym dlaczego jesteśmy tacy, jacy jesteśmy.

„Ciepło-zimno” – Joanna Mazur

Wydawnictwo: Seqoja Ewa Klimek

Opis: Fikcja. Ale nasza rzeczywistość już się w nią przekształca. Upały. Racjonowana woda. Trudno dostępne jedzenie. Limitowany Internet bez zdjęć. Zwykłe życie sprzed… Właściwie czego? Kryzysu? Katastrofy? Jakkolwiek to określić, życie „sprzed” jawi się jako raj utracony. Fikcja. Ale upały już mamy…

„Rondo Rodeo” – Monika Muskała

Wydawnictwo: Nisza

Opis: „Rondo Rodeo” jest powieścią drogi ze Środkowym Zachodem USA w tle. Kobieta i mężczyzna podróżują przez Amerykę jak z horroru. Polska fotografka i francuski dziennikarz. Ona od lat mieszka w Wiedniu, pracuje w Muzeum Sztuki Nowoczesnej, archiwizując zbiory. Kiedy jej partner zostaje wysłany jako reporter na prowincję USA, ona widzi w tym szansę na powrót po latach do fotografii. Podróż we dwoje obiecuje wspólne jutro. Tymczasem transowy obraz amerykańskiej prowincji uruchamia wspomnienia. Odkrywanie Ameryki staje się wędrówką po śladach – w przeszłość. „Rondo Rodeo” to historia zapętlenia, wyrafinowanej gry między kobietą a mężczyzną, której stawką jest osobista wolność. W tej podróży dwoje ludzi podąża w jedną stronę, ale coraz bardziej osobno.

„Mała empiria” – Katarzyna Sobczuk

Wydawnictwo: Dowody

Opis: Objawy: skłonność do wzruszeń byle czym, poczucie, że wszystko jest trochę anachroniczne, wysyłanie życzeń dalekim krewnym, tkliwość na widok wyrastających spod chodnika źdźbeł trawy, ględzenie i zapominanie, wspominanie i kolekcjonowanie sumy dobra, dokarmianie ptaków i wynoszenie resztek jedzenia na kompost z nadzieją, że jakieś małe zwierzę je zje.

Rozmarudzenie pomieszane z troską o siebie, traktowanie siebie z nową ostrożnością i powagą uznałam za pierwszy objaw starości Katarzyna Sobczuk tropi symptomy powolnej zmiany, oznaki starości, przygląda się wiekowi średniemu, a także tej dziwnej pułapce, gdy jednocześnie jest się dzieckiem starzejących się rodziców oraz coraz starszym rodzicem dziecka.

Jak wybaczyć ojcu starzenie się? A jak samemu nie wpaść w pułapkę starczych nawyków?

Nic jeszcze nie wiem o prawdziwej starości, ale mam o niej pewne wyobrażenie. Wczoraj zjadłam zupę, opłukałam talerz i położyłam na niego drugie (krokieta). Wtedy poczułam, że mogę jednak coś napisać coś już wiem.

„Mała empiria” to esej uczestniczący o wczesnej starości i zagadce rodzicielstwa. Nie ma tu jednak perspektywy psychologicznej ani naturalistycznego skupienia, to rejestr małych, codziennych epifanii.

„Miejsca odległe” – Maciej Wnuk

Wydawnictwo: Biuro Literackie

Opis: Opowieści o „tu i teraz”, ale też o świecie „za chwilę”. O ciemnych stronach technologii oraz jej coraz większym wpływie na psychikę, modelowanie ludzkich zachowań i chaos informacyjny. O językach, które wymierają, rozmywających się definicjach życia, migracji stającej się nieodłącznym elementem codzienności. Wreszcie – o bliskości i otwarciu na świat, które stają pod coraz większym znakiem zapytania.

W debiutanckim zbiorze opowiadań Macieja Wnuka poznajemy między innymi żyjącego w Norwegii mechanika, którego historia staje się viralem, gdy ten znajduje na plaży osobliwy przedmiot. Przyglądamy się, jak pracowniczka dublińskiej korporacji moderującej media społecznościowe traci kontakt z rzeczywistością. Towarzyszymy mieszkającemu w sąsiedztwie rezerwatu przyrody chłopcu, który stara się o lepszą przyszłość dla siebie. Widzimy, jak w Australii natura wystawia ludzkości rachunek i kładzie kres rozwojowi technologii cyfrowej nieśmiertelności.

Historie bohaterów Miejsc odległych uświadamiają nam ogrom problemów zglobalizowanej współczesności i zadają główne pytanie: czy jest jeszcze coś, co łączy nas w sieć bliskich sobie jednostek?