Literatura polska
Sekcja "Literatura Polska" na blogu zawiera recenzje książek autorstwa polskich twórców. Jej celem jest przedstawienie różnorodności rodzimej sceny literackiej. W ramach tej kategorii znajdziesz omówienia dzieł reprezentujących szerokie spektrum gatunków. Są to między innymi kryminały, powieści obyczajowe, fantastyka, reportaże, thrillery, a także literatura dla młodzieży i dzieci. Recenzje obejmują zarówno książki uznanych autorów, jak i debiuty, prezentując różnorodność tematyki i stylów obecnych w polskiej prozie. "Literatura Polska" ma za zadanie przybliżyć czytelnikom bogactwo polskiej książki i pomóc w wyborze interesujących pozycji.
„Prezenty od złości” – Katarzyna Puchalska – recenzja
Czy złość, ta niechciana, głośna i burzliwa emocja, może być faktycznie prezentem? Tytuł książki „Prezenty od złości” autorstwa Katarzyny Puchalskiej (dziennikarki znanej jako Ciotka Emotka) zilustrowanej przez Annę Simeone, jest celowo prowokacyjny i z miejsca chwyta uwagę zarówno małego czytelnika, jak i dorosłego, stawiając pod znakiem zapytania powszechne przekonanie o złości jako uczuciu, które należy jak najszybciej zdusić lub ukryć. Ta krótka, ale niezwykle głęboka opowieść o małej Róży, która mierzy się z tytułową Złością, to nie jest kolejna bajka o tym, jak być grzecznym i spokojnym. To raczej czuły przewodnik po wewnętrznym świecie dziecka, który uświadamia, że za każdym krzykiem, tupnięciem czy frustracją kryje się ważna informacja, gotowa do…
„Jak być dobrym rodzicem? – Małgorzata Gołota – recenzja
Gdy otwieramy książkę z tak bezpośrednim i odważnym tytułem jak „Jak być dobrym rodzicem?”, natychmiast pojawia się intrygujące pytanie: czy istnieje w ogóle jeden, uniwersalny przepis na sukces w tej najtrudniejszej z życiowych ról? Małgorzata Gołota, znana już z głośnej publikacji o depresji młodzieży, nie próbuje serwować nam łatwych i wygładzonych złotych rad. Zamiast tego, zaprasza nas do głębokiej, momentami niewygodnej, ale absolutnie niezbędnej refleksji nad kondycją współczesnego rodzicielstwa. To, co początkowo wydaje się być kolejnym poradnikiem, szybko okazuje się być reportażem społecznym, zbiorem świadectw i fachowych opinii, które razem tworzą wielowymiarowy obraz wyzwań, z jakimi mierzą się dzisiejsi rodzice i ich dzieci. Autorka z reporterską dociekliwością zagląda w zakamarki…
„Witajcie w moim piekle” – Jacek Piekara – recenzja
Kiedy ostatnio czuliście się zaintrygowani, sięgając po książkę, która obiecuje podróż do najmroczniejszych zakamarków ludzkiej duszy i społeczeństwa? Jacek Piekara, autor znany z kontrowersyjnych i prowokujących dzieł, zaprasza nas właśnie do takiego miejsca w swoim zbiorze opowiadań „Witajcie w moim piekle”. To nie jest lektura dla wrażliwych. To książka, która rzuca wyzwanie, zmusza do myślenia i prowokuje dyskusję na temat granic wolności, opresji i obłędu ideologicznego. Jacek Piekara to postać niezwykła na polskiej scenie literackiej. Urodzony w 1965 roku, stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych pisarzy fantastyki, w różnych jej odmianach. Jest również publicystą i redaktorem. Najbardziej znany jest z cyklu „Inkwizytor”, którego bohaterem jest Mordimer Madderdin, choć na swoim…
„Piekło jest puste” – Remigiusz Mróz – recenzja
To nie jest zwykła powieść kryminalna. To bilet do świata, gdzie granica między misją dziennikarską a bezwzględną manipulacją zaciera się w tempie błyskawicznym, a każde odkrycie prawdy jest krokiem w ciemność, z której nikt nie chce powrócić. „Piekło jest puste” Remigiusza Mroza, otwierające nowy cykl pod tytułem „Raport”, uderza w nas z siłą, której można spodziewać się po najbardziej doświadczonym thrillerzyście. Autor, znany z bezkompromisowej kreacji intryg i wartkiej akcji, tym razem bierze na celownik polski świat mediów i sprawia, że czytanie staje się nie tylko rozrywką, ale i niewygodną lekcją o mechanizmach, które kształtują naszą rzeczywistość. Głównym punktem zapalnym fabuły jest sprawa, która wstrząsnęła Polską dekadę wcześniej: tajemnicze zaginięcie…
„Jak odchudzić kota?” – Monika Wawrzyńska – recenzja
Kto powiedział, że życie to nie komedia romantyczna? Monika Wawrzyńska, autorka powieści „Jak odchudzić kota?”, zdaje się z przekorą udowadniać, że nawet najbardziej prozaiczna korporacyjna rzeczywistość może stać się sceną dla przewrotnej i pełnej humoru historii miłosnej. To opowieść, która, choć na pierwszy rzut oka wydaje się lekka jak piórko, niesie ze sobą całkiem spory ładunek ciepła, autoironii i refleksji nad tym, co tak naprawdę jest ważne w życiu. Czytelnicy, którzy oczekują inteligentnej rozrywki, z pewnością znajdą w tej książce coś dla siebie, a ci, którzy kiedykolwiek spędzili choć dzień w biurowcu, uśmiechną się nie raz, rozpoznając absurdy korporacyjnego dress code’u, gdzie „nawet pięty muszą być zakryte”. Główna bohaterka, Agata,…
„Mężczyzna, który rozmawiał z hienami” – Przemysław Piotrowski – recenzja
Kenia. Gorące, suche powietrze nasycone zapachem kurzu i dzikiej trawy. Odgłosy sawanny, stanowiące symfonię życia i śmierci, narastają w miarę zapadania zmroku. To właśnie w tym pięknym i bezlitosnym krajobrazie Przemysław Piotrowski postanawia umieścić akcję swojej powieści, „Mężczyzna, który rozmawiał z hienami”, uciekając tym samym od mrocznych zaułków polskiej metropolii, znanych nam z jego cyklu o komisarzu Brudnym. Czy to przesunięcie geograficzne oznacza również złagodzenie tonu i rezygnację z mrocznej głębi psychologicznej, tak charakterystycznej dla autora? Absolutnie nie. Zamiast tego otrzymujemy zaskakującą, doskonale skomponowaną hybrydę – klasyczny, analogowy kryminał, osadzony w egzotycznej, niemal klaustrofobicznej scenerii, gdzie pierwotna natura Afryki obnaża fałsz i hipokryzję ludzkiej duszy. To opowieść, która intryguje przede…
„Morderca w gumiakach. Historia największego polskiego seryjnego zabójcy” – Maciej Kuciel – recenzja
Niektóre zbrodnie, a zwłaszcza ich sprawcy, wbijają się w zbiorową świadomość narodu nie tylko z powodu swojej makabrycznej natury, ale też przez to, jak bardzo kontrastują z wizerunkiem, jaki przestępca prezentuje na co dzień. Tak jest w przypadku Tadeusza Grzesika, plantatora truskawek z Górna, który w umysłach wielu Polaków zapisał się jako „morderca w gumiakach”. Postać na pozór zwyczajna, oddana rodzinie, prowadząca spokojne życie, w rzeczywistości okazała się mózgiem bezwzględnego gangu, mającego na sumieniu liczne napady i zabójstwa. Maciej Kuciel, dziennikarz śledczy z TVN, w swojej książce zagłębia się w tę podwójną tożsamość, tworząc wstrząsający i szczegółowy portret człowieka, który przez lata skutecznie wymykał się wymiarowi sprawiedliwości. To nie jest…
„W pułapce zemsty” – Wiesława Sokołowska – recenzja
Co łączy tragiczną śmierć sprzed lat z narastającą obsesją i sielskim krajobrazem Mazur? Czy można uciec przed przeszłością, która nieustannie zaciska pętlę na gardle? Wiesława Sokołowska, w swojej powieści „W pułapce zemsty” nie zadaje pytań, ale rzuca nas w sam środek emocjonalnej burzy, gdzie granica między miłością, pragnieniem szczęścia a wyniszczającą żądzą odwetu staje się niepokojąco płynna. To thriller psychologiczny, który hipnotyzuje od pierwszej strony, udowadniając, że najgroźniejszy wróg nie czai się w ciemnym zaułku, lecz głęboko w ludzkim sercu, zatrutej obsesją i bólem. Przygotujcie się na lekturę, która nie pozwoli Wam zasnąć, nie tylko ze strachu, ale i z czystej, niepohamowanej ciekawości, kto tak naprawdę jest katem, a kto…
„Kręte drogi do Wiklińca” – Joanna Tekieli – recenzja
Zatrzymaj się. Czy słyszysz szum prastarej puszczy, echa dawnych pieśni i cichy szept wiedźmy? Czy czujesz zapach jesiennego lasu, dymu z ogniska i smak walki o własną wolność? Joanna Tekieli, autorka, która z niezwykłą wrażliwością tka opowieści, zaprasza nas ponownie do magicznego świata słowiańskiej osady Wikliniec. „Kręte drogi do Wiklińca” to drugi tom cyklu rozpoczętego „Widunką”, ale jednocześnie ciepła i wciągająca powieść drogi, która jest niczym długi, powolny spacer ścieżką usianą zarówno kolorowymi liśćmi, jak i ostrymi kamieniami. To propozycja dla każdego, kto tęskni za literaturą, która pozwala zwolnić, wsłuchać się w rytm natury i odkryć, że pod warstwą dawnych wierzeń i obyczajów pulsują emocje i dylematy boleśnie bliskie współczesnemu…
„Droga do piekła” – Przemysław Piotrowski – recenzja
Czy można wejść do tej samej rzeki dwa razy i wyjść z niej z lepszym efektem? Przemysław Piotrowski udowodnił, że tak. Wznowienie jego thrillera, „Droga do piekła”, to nie tylko ponowne wydanie, ale gruntowna przebudowa. Jak sam autor wspomniał, około jednej trzeciej pierwotnego tekstu trafiło do kosza. To książka, która od pierwszych stron wciąga w wir mrocznych wydarzeń, nie pozwalając na chwilę oddechu. Nie miałam okazji zapoznać się z pierwszym wydaniem, więc ciężko mi porównać obie wersje, jednak mogę stwierdzić, że to wydanie to dynamiczna, brutalna i bezkompromisowa jazda, która zmusza do głębokich refleksji nad najciemniejszymi zakamarkami ludzkiej natury. Akcja rozpoczyna się w Nowym Jorku, w upalny dzień, który staje…
„Zapadły pałac” – Marta Kisiel – recenzja
Zastanawialiście się kiedyś, co by było, gdyby Alicja z Krainy Czarów spotkała Umbrella Academy, a wszystko to działo się w postapokaliptycznym, polskim lesie, gdzie logika zwinęła ogon i uciekła, zostawiając za sobą tylko absurd, czarny humor i tajemnicę? Jeśli tak (albo nawet jeśli nie), to „Zapadły pałac. Trupia Główka” Marty Kisiel jest dokładnie tym, czego szukacie. To powieść, która już od pierwszych stron łapie nas za gardło i wciąga w wir wydarzeń tak niesamowitych, że ciężko jest odłożyć ją na bok. Zapomnijcie o bezpiecznych, przewidywalnych historiach – tutaj każda strona to krok w nieznane, a zwykły szkolny obóz rekrutacyjny okazuje się być koszmarem rodem z najbardziej pokręconych snów. Marta Kisiel,…
„Ja, anielica” – Katarzyna Berenika Miszczuk – recenzja
„Gdzie diabeł nie może, tam babę pośle” – to powiedzenie, które w świecie stworzonym przez Katarzynę Berenikę Miszczuk nabiera zupełnie nowego, wielowymiarowego znaczenia. W drugim tomie jej bestsellerowej serii, „Ja, anielica”, przenosimy się z piekielnych czeluści prosto do Arkadii, czyli… Nieba. To zaskakująca zmiana scenerii, która każe postawić pytanie: czy podróż w sfery niebieskie, pełne złotych golemów, świętych i pociesznych putt, okaże się równie satysfakcjonująca co wyprawa w otchłań? Katarzyna Berenika Miszczuk udowadnia, że tak, a nawet więcej – niebo w jej interpretacji jest miejscem równie intrygującym i pełnym absurdów, co piekło. Główna bohaterka, Wiktoria, po niedawnym powrocie do „normalnego” życia, zostaje ponownie wciągnięta w nadprzyrodzone intrygi. Tym razem sprawcą…
“Czarodziej śmierci” – Katarzyna Bonda – recenzja
Często myślimy, że zło to coś, co czai się w ciemnych zaułkach, w dalekich, zapomnianych miejscach. A co, jeśli tkwi w samym sercu lokalnej społeczności, ukryte za fasadą codzienności i spowite mgłą milczenia? Katarzyna Bonda w swojej powieści „Czarodziej śmierci” zaprasza nas do świata, gdzie nawet najmniejsze miasteczko może kryć w sobie tajemnice tak mroczne, że ich odkrycie grozi unicestwieniem. To opowieść o uporze, odwadze i bolesnej cenie, jaką trzeba zapłacić za poszukiwanie prawdy, gdy wszyscy wokół boją się mówić. To także kolejna, porywająca odsłona losów Leny Silewicz, która po raz kolejny musi zmierzyć się nie tylko z brutalną zbrodnią, ale i z systemem, który wydaje się być z nią…
“Kamienica pszczół” – Natasza Socha – recenzja
Niespokojny szum miasta cichnie w cieniu starej, trzypiętrowej kamienicy. Na pierwszy rzut oka, to tylko kolejny, zrujnowany budynek, przeznaczony do wyburzenia. Ale wejdźcie głębiej. Przekroczcie próg i poczujcie, jak gęste od tajemnic powietrze osiada na skórze. W tym jednym miejscu, które ocalało wbrew wszystkiemu, skrywa się sześć kobiecych historii, splecionych w sieć tak misterną i delikatną, jak pajęczyna. Natasza Socha w swojej powieści „Kamienica pszczół” zaprasza nas do świata, gdzie schronienie może okazać się klatką, a pomocna dłoń – narzędziem kontroli. To opowieść o tym, co nas definiuje, co ukrywamy, i czy naprawdę można zacząć od nowa, kiedy przeszłość wciąż brzęczy w uszach niczym natrętna mucha. Główną postacią jest Alicja,…
„Październikowa rdza” – Agnieszka Kuchmister – recenzja
Pamięć, historia, tajemnica. Jak głęboko w przeszłość trzeba sięgnąć, aby odnaleźć prawdę, która niczym rdza, powoli trawi teraźniejszość? Tę uniwersalną, a zarazem niezwykle osobistą zagadkę stawia w swojej powieści Agnieszka Kuchmister. „Październikowa rdza” nie jest kolejnym kryminałem o zaginięciu dziewczyny. To hipnotyzująca podróż w głąb małomiasteczkowej duszy, w której każdy dom, każda ścieżka w lesie i każda zatajona historia kryje w sobie ślad zbrodni i pokoleniowej traumy. To powieść, która nie tylko zmusza do myślenia, ale wręcz uwiera swoim gęstym, dusznym klimatem, udowadniając, że niektóre baśnie są przerażające, bo są prawdziwe. Fabuła książki rozpoczyna się w 1989 roku w miasteczku Szwarzeb, kiedy to w niewyjaśnionych okolicznościach znika Alicja Wicher. Mieszkańcy,…
